Το 1761 το πλοίο “Octavius” αγκυροβόλησε στο Λονδίνο προκειμένου να φορτώσει εμπόρευμα και να σαλπάρει για την Κίνα.
Στο πλοίο επιβιβάστηκε το πλήρωμα, ο καπετάνιος, η γυναίκα του και ο γιος τους. Έφτασαν με ασφάλεια στην Κίνα, όπου ξεφόρτωσαν το φορτίο και λίγο αργότερα ξεκίνησαν το ταξίδι της επιστροφής.
Ο καιρός ήταν εξαιρετικά ζεστός και οι θερμοκρασίες υψηλές, γι’ αυτό ο καπετάνιος αποφάσισε να κατευθυνθεί στη Βρετανία από το “Βορειοδυτικό Πέρασμα” ένα θαλάσσιο δρόμο στον Αρκτικό Ωκεανό, όπου το πλοίο θα έπλεε ανάμεσα σε μεγάλα κομμάτια πάγου, όμως θα έφτανε γρηγορότερα στη Βρετανία. Εκείνα τα χρόνια, ο συγκεκριμένος θαλάσσιος δρόμος ήταν αχαρτογράφητος και δεν είχε εξερευνηθεί από τους θαλασσοπόρους. Το “Octavius” άλλαξε πορεία με εντολή του καπετάνιου και από τότε χάθηκαν τα ίχνη του. Το πλοίο και οι ναύτες εξαφανίστηκαν για πάντα.
Το παγωμένο πλήρωμα
Μετά από 14 χρόνια, το φαλαινοθηρικό Herald έπλεε ανοικτά των ακτών της Γροιλανδίας, όταν εντόπισε το πλοίο Octavius να πλέει ακυβέρνητο στη θάλασσα. Τα πανιά του είχαν σχιστεί και το πλοίο βρισκόταν σε άσχημη κατάσταση. Ο καπετάνιος του Herald διέταξε τους ναύτες του να ανέβουν στο πλοίο και να το ερευνήσουν. Το κατάστρωμα ήταν ερημωμένο, δεν υπήρχε ούτε ένας άνθρωπος. Στη συνέχεια κατευθύνθηκαν στο αμπάρι, όπου έμειναν έκπληκτοι με το θέαμα που αντίκρισαν. Τα 28 μέλη του πληρώματος ήταν παγωμένα από το πολικό ψύχος. Μια γυναίκα είχε παγώσει αγκαλιά με τον παιδί της, τυλιγμένη με την κουβέρτα. Ο καπετάνιος ήταν καθισμένος στο γραφείο του, παγωμένος με το στυλό στο χέρι του. Οι ναύτες έφυγαν τρέχοντας από το πλοίο. Το μόνο που πήραν μαζί τους ήταν το ημερολόγιο του καπετάνιου, από το οποίο είχαν χαθεί μερικές σελίδες.
Στο ημερολόγιο ο καπετάνιος είχε καταγράψει το δύσκολο ταξίδι στον Αρκτικό Ωκεανό.
Όπως έγραφε, έφτασαν στο βορειοδυτικό πέρασμα, όπου το πλοίο εγκλωβίστηκε στους πάγους της Αρκτικής. Η τελευταία καταγεγραμμένη του θέση ήταν 250 μίλια βόρεια της Αλάσκας.
Το πλοίο πρέπει να έμεινε εγκλωβισμένο στον πάγο για αρκετό διάστημα, με αποτέλεσμα το πλήρωμα να πεθάνει από το κρύο. Πιθανόν έμεινε στην ίδια θέση επί πολλά χρόνια.
Όταν απεγκλωβίστηκε οι άνεμοι πρέπει να το οδήγησαν προς τη Γροιλανδία, όπου βρέθηκε πολλά χρόνια αργότερα να πλέει ακυβέρνητο από το Χέραλντ.
Ο καπετάνιος του Χέραλντ θεώρησε ότι το πλοίο ήταν καταραμένο και πίστευαν ότι ήταν κακός οιωνός, γι’ αυτό το εγκατέλειψαν και συνέχισαν την πορεία τους.
Από τότε κανένας δεν είδε ξανά το “Οctavius”. Σύμφωνα με τον μύθο, ο καπετάνιος είχε παίξει στον τζόγο ότι θα κατάφερνε να επιστρέψει γρήγορα από την Ανατολή μέσω Βορειοδυτικού Περάσματος στην Αγγλία. Αργότερα, ένας συγγραφέας είχε υποστηρίξει ότι το πλοίο ήταν το ίδιο με το “Γκλοριάνα” το οποίο είχε βρεθεί από τον καπετάνιο Τζον Γουόρενς, που είχε αναφέρει ότι το πλήρωμα του ήταν παγωμένο επί 13 χρόνια.
Οι χρονολογίες και η ιστορία των δύο πλοίων ταίριαζαν, όμως δεν ήταν δυνατόν να επιβεβαιωθεί, καθώς είχαν εξαφανισθεί. Το “Octavius” δεν εντοπίστηκε ποτέ ξανά και σήμερα αποτελεί έναν συναρπαστικό ναυτικό θρύλο.
